Κατά την τελευταία συνδικαλιστική περίοδο, η κίνηση μας συνέβαλε στην όσο το δυνατόν αγωνιστική, ενωτική λειτουργία της ΕΛΜΕ, στο πλαίσιο των αποφάσεων της ΟΛΜΕ, ερχόμενη σταθερά αντιμέτωπη με ένα εκδικητικό Υπουργείο, το οποίο χαρακτηρίζουν οπισθοδρομικές και νεοφιλελεύθερες εμμονές, σε δύσκολες συνθήκες.

Οι εκπαιδευτικοί ανταποκριθήκαμε στην ανάγκη της τηλεκπαίδευσης ή και της διά ζώσης λειτουργίας των σχολείων χωρίς ουσιαστική βοήθεια, παρά τις αλλοπρόσαλλες εντολές και τη χαρακτηριστική ανικανότητα του Υπουργείου (ακόμα και για τις μάσκες). Τα προβλήματα της σύμβασης με την πολυεθνική στην τηλεκπαίδευση, η όξυνση των ανισοτήτων, αλλά και η διασπορά του ιού εξαιτίας των πολυπληθών τμημάτων είναι ασφαλώς ευθύνη του Υπουργείου. Εντούτοις, και εμείς, οι εκπαιδευτικοί, δεν καταφέραμε να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό, αποτελεσματικό μέτωπο της κοινωνίας με στόχο την ενίσχυση της δημόσιας παιδείας και της δημόσιας υγείας. Ως πότε θα παρακολουθούμε τα σχολεία να γίνονται κέντρα ελέγχου της διασποράς του ιού και τη χώρα μας να κατρακυλά στις τελευταίες θέσεις ως προς την αναλογία κρουσμάτων - θανάτων;

Το Υπουργείο, για να μας «επιβραβεύσει» για την προσφορά που αναγνώρισε όλη η κοινωνία, προώθησε την αδιαφάνεια και την αυθαιρεσία, τον εκφοβισμό, την τιμωρητική αξιολόγηση και κατάταξη και τελευταία μας εμπαίζει με το voucher των 200 (!) ευρώ για υπολογιστές και συνδέσεις. Αποδυνάμωσε κάθε συλλογικότητα και ενίσχυσε μια ελεγχόμενη, μονοπρόσωπη ιεραρχία «αξιολογητών». Στο όνομα της «αριστείας», διόρισε χωρίς καμία διαφάνεια «προσωρινούς» Διευθυντές Εκπαίδευσης, συνεχίζοντας την παράδοση των δεξιών κυβερνήσεων. Κατήργησε τους αιρετούς από τα συμβούλια επιλογής στελεχών εκπαίδευσης και τα πειθαρχικά συμβούλια, όπως επί χούντας, και τελικά κατήργησε παντελώς τους αιρετούς από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Ο κλάδος μας αντέδρασε με ένα εκπληκτικό ποσοστό αποχής από τις ψευτο-εκλογές αιρετών για Υπηρεσιακά Συμβούλια, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των ομοσπονδιών μας, ωστόσο δεν καταφέραμε να μπλοκάρουμε τη λειτουργία τους. Στη Μαγνησία, το ποσοστό αποχής ήταν πολύ μικρότερο από το πανελλαδικό (κυρίως λόγω της αντιφατικής στάσης της ΔΑΚΕ) και τα σύννεφα της αδιαφάνειας προμηνύουν τα χειρότερα...

Παρότι ο κλάδος μας αρχικά αντέδρασε στην τιμωρητική αξιολόγηση με ένα επίσης εκπληκτικό ποσοστό απεργίας-αποχής των συλλόγων, τελικά δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει αποφασιστικά τον φόβο των κυρώσεων και τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Στη Μαγνησία (όχι τυχαία) η αντίσταση ήταν μικρότερη και, ιδίως το τρέχον σχολικό έτος, ελάχιστα σχολεία αποφάσισαν απεργία - αποχή, ακόμα και πριν τις δικαστικές αποφάσεις. Ενώ είχε οικοδομηθεί ένα πολύτιμο, κοινό μέτωπο των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών, αρχικά διαφοροποιήθηκε η ΔΑΚΕ –ΟΛΜΕ, και στη συνέχεια το ΠΑΜΕ και οι Παρεμβάσεις στην ΟΛΜΕ διαγωνίστηκαν για το ποιος θα προβάλλει πιο «αριστερή» πρόταση. Επίσης, κεντρικής σημασίας αδυναμία είναι ότι η ΟΛΜΕ δεν έχει καταφέρει να επικαιροποιήσει τη θέση του 8^ου Συνεδρίου για την πρόταση του κλάδου μας για την αξιολόγηση. Οι δυνάμεις που αρνούνται «κάθε αξιολόγηση στον καπιταλισμό» και ειδικότερα μια προσπάθεια αξιολόγησης «από μέσα» και «από κάτω» δίνουν άλλοθι στην κάθε Κεραμέως να συκοφαντεί τον κλάδο μας με το επιχείρημα ότι δεν έχουμε πρόταση.

Παρά το ότι επιτέλους έγιναν διορισμοί, εμφανίστηκαν και πάλι σημαντικά κενά, κυρίως στην Τεχνική Εκπαίδευση και την Ειδική Αγωγή (κυρίως στο ΕΕΕΕΚ Βόλου), που επιχειρήθηκε να αποκρυφτούν με αντιεκπαιδευτικές και αντεργατικές μεθοδεύσεις. Ο κλάδος μας δεν έχει καταφέρει να οικοδομήσει ένα ισχυρό μέτωπο αγώνα ενάντια στην εκδικητική προς τους μαθητές και έμμεσα προς τους εκπαιδευτικούς (μέσω της αξιολόγησης - χειραγώγησης) «Τράπεζας Θεμάτων». Δεν καταφέραμε να αντισταθούμε αποφασιστικά ούτε στην Ε.Β.Ε., υπεύθυνη για το μοναδικό στον κόσμο φαινόμενο να στερούνται υποψήφιοι διαθέσιμες θέσεις σε ΑΕΙ δήθεν «…για το καλό τους», ουσιαστικά όμως για το συμφέρον των ιδιωτικών κολλεγίων, τα «πτυχία» των οποίων εξισώθηκαν σκανδαλωδώς με τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων.

Αν και μπορέσαμε να αποτρέψουμε ορισμένες ακραίες, συντηρητικές απόπειρες, όπως το όριο ηλικίας φοίτησης σε ΕΠΑΛ, και εκπαιδευτικά πακέτα, σαν αυτό για το «αγέννητο παιδί», ο συντηρητισμός επανακάμπτει σταθερά, όπως αποδεικνύει πρόσφατα η προώθηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων της «Ελληνικής Αγωγής», συμφερόντων κ. Άδωνη Γεωργιάδη. Σταθερές επιδιώξεις είναι η προώθηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ο ανταγωνισμός και ο ελιτισμός, σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας των μαθητών και των εργασιακών δικαιωμάτων μας. Η μετατροπή 4 σχολείων του Βόλου σε πρότυπα – πειραματικά και η κατάργηση 90 οργανικών (σε τοποθετήσεις, μεταθέσεις, βελτιώσεις) είναι μια μεγάλη ήττα της ΕΛΜΕ μας, στην οποία συνέπραξε έμμεσα αλλά καθοριστικά και η ΔΑΚΕ, που, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν τολμάει να δυσαρεστήσει τη συντοπίτισσα υφυπουργό.

Οι παραπάνω αδυναμίες της δράσης μας σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στις συνθήκες περιορισμού λόγω του κορωνοϊού, που εκμεταλλεύτηκε η κυβέρνηση για να προωθήσει την προπαγάνδα της και να εξαλείψει τις αντιδράσεις. Η μαζική συμμετοχή των εκπαιδευτικών στη διαδικασία απόφασης και στη δράση της ΕΛΜΕ μας μπορεί να αποτελέσει αποφασιστικό εμπόδιο στα σχέδια τους. Σε αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να βρούμε τρόπους ουσιαστικής συζήτησης, ενημέρωσης και μεταφοράς της γνώμης των συναδέλφων από τα σχολεία, τόσο στη χερσαία όσο και στη νησιωτική Μαγνησία. Άμεσα οφείλουμε να διεκδικήσουμε μέτρα μείωσης της φοβερής ακρίβειας και ενίσχυσης του εισοδήματος μας. Λεφτά για υπέρογκους εξοπλισμούς, ΜΜΕ και σκανδαλώδεις αμοιβές διευθυντικών στελεχών έχει – για την εκπαίδευση όμως όχι. Επίσης, πρέπει κατά προτεραιότητα να διεκδικήσουμε την επιμόρφωση μας όχι ως εμπόρευμα αλλά ως επιστημονικό και εργασιακό δικαίωμα, να αντιμετωπίσουμε τις μαθησιακές και κοινωνικές – ψυχικές επιπτώσεις της πανδημίας και τα φαινόμενα βίας που κάνουν όλο και εντονότερη την παρουσία τους και στα σχολεία.

Συνάδελφοι / -ισσες, παρά τις επιμέρους αδυναμίες, ο κλάδος μας έχει αγωνιστική εμπειρία, έχει διαμορφώσει βασικές θέσεις και προτάσεις στα συνέδρια της ΟΛΜΕ. Ζητάμε τη στήριξη σας, ζητάμε τη συμμετοχή σας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και στη δράση της ΕΛΜΕ. Παραπάνω κριτικές αναφορές σε άλλες δυνάμεις δεν σημαίνουν ότι δεν έχει και η δική μας κίνηση ευθύνες και αδυναμίες, που μόνο εν μέρει αιτιολογούνται από τις αντικειμενικές δυσκολίες. Θα επιμείνουμε σε ένα σημείο: Στο παρελθόν υποχωρήσαμε κατ’ επανάληψη από παραταξιακές θέσεις, ώστε να καταφέρουμε να πάρουμε αποφάσεις ως ΕΛΜΕ, ήμασταν πάντα παρόντες και παρούσες σε όλες τις δράσεις της ΕΛΜΕ και ΟΛΜΕ κάτω από τη σημαία του σωματείου μας και όχι με μικροπαραταξιακές ατζέντες, προσπαθώντας να ενώσουμε και όχι να διχάσουμε, και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε, όσο μπορούμε καλύτερα.

Υποψήφιοι για ΔΣ : Γαλάνης Ιωάννης, Εσπερινό ΓΕΛ Βόλου

Καραντενίζη Ελένη, Γυμνάσιο Βελεστίνου

Καρνάβας Χρήστος, 4^ο ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας

Κατσούρας Σταύρος, 1^ο ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας

Κολίτσα Μαρία, 7^ο Γυμνάσιο Βόλου

Μαλλιοκάπη Αικατερίνη, 3^ο ΕΠΑΛ Βόλου

Μπατζούκη Κλεοπάτρα, 2^ο ΓΕΛ Βόλου

Μπασπανέλος Βασίλης, Γυμνάσιο Βελεστίνου

Παρδαλίδης Θεολόγος, 4^ο ΓΕΛ Βόλου

Σαμαράς Νικόλαος, 8^ο Γυμνάσιο Βόλου

Σαράφη Ασημένια, ΓΕΛ Αργαλαστής

Σταματίου Δημήτρης, ΕΠΑΛ Βελεστίνου

Τσιρέπας Παντελής, 4^ο Γυμνάσιο Βόλου

Τσοκανάκης Γιάννης, 1^ο ΣΕΚ Βόλου

Φασουλίδης Πανταζής, 5^ο ΓΕΛ Βόλου

Χριστόπουλος Κώστας, 7^ο Γυμνάσιο Βόλου (Τ.Ε.)

Για Ε.Ε. : Παπαθανασίου Ευαγγελία (Βίλυ), 4^ο Γυμνάσιο Βόλου